dinsdag 29 mei 2012

Een zonnig en groen relax pinksterweekend

Pinksteren stond de laatste jaren altijd in het teken van de hardloop4daagse. Een mooi en goed georganisseerd loopevenement rondom Apeldoorn. Vaak was dit de start voor de komende periode naar een evenement toe. Maar dit jaar ligt het anders. Ik had er geen zin in, had het erg druk op en met mijn vele werkzaamheden, waardoor ik ook geen zin in wedstrijden had. En mijn trainingen zijn al gericht op hoogte te maken. Dus had ik niets speciaals gepland. Ik liet het van me gevoel afhangen waar ik zin in had. En dat begon op vrijdagavond al lekker na het werk op de markt in de zon, samen met gezellige meiden en  met een biertje...en heerlijke tappas.. het leven is zo gek nog niet. Zaterdag heb ik even tussendoor de grebbeberg met zijn trappetjes een uurtje gedaan zo´n 1812 treetjes, dat zijn 7x de kleine trap met 176 treden. En 2x de grote, waar je echt kapot gaat, met 260 treden.

En zondag had ik bedacht om de MTB/route van de Veluwen te gaan doen, die we vorige week gefietst hadden. Maar ja gezien het wel eens druk zou kunnen worden, ben ik toch maar wat vroeg gegaan. Rond 08.00 uur liep ik al rond. Het vreemde was dat ik nu na de aanlooproute alleen maar op een andere aanloop route kwam. Het ging ergens mis, maar waar. op gegeven moment zag ik iets bekend en ja hoor ik zat na 10 km zwerven op de juiste MTB/route richting Roosendael. Ik zag weinig mensen af en toe een verdwaalde loper.. maar geen herten of zwijnen. Ook zo vroeg niet helaas. Wel was het erg rustig en dat was prettig zo hoorde ik de vogels en genoot van deze tocht. Lekker zwerflopen werd het dus.. met af en toe een stuk MTB. Veel klimmen en dalen. En ja daar deed ik het voor. Maar na zo´n 25 km had ik het gehad en ben via de Caroline Hoeve, even getankt,  over het fietspad gegaan. Dat was niet zo´n goed plan. Hier was het wel erg druk. Maar dat heeft ook zijn voordelen. Want toen ik even de weg kwijt was en met mijn telefoon wilde kijken waar ik zat, had ik geen bereik. Gelukkig zaten er 2 vrouwen op een bankje met een kaart. Toen ik aan hen de weg naar Terlet vroeg, kreeg ik als antwoord...: gewoon achter een boom" tja, ik geloof niet dat ze me verstaan had. En ik vroeg het nogmaals en toen mocht ik direct op het kaartje kijken. Dat was nog zo'n 8 km. En ik zat in de goede richting. Dus nog even doorgerent en toen ik bij de ingang bij het park was, was dit een andere ingang als waar ik begonnen was, nog zeker 3 km extra. Oke, dat kon er nog even bij. Zeker toen ik al snel in de gaten had dat hier dichtbij een ijscoboer stond, daar heb ik een heerlijk waterijsje gehaald en heb het laatste stukje gewandeld. De temperatuur was inmiddels denk ik toch zeker tegen de 28 graden als het niet meer was.
Maar goed dat ik wat extra water mee had genomen  voor hydrate en prolong.
En vandaag heb ik eerst heerlijk uitgeslapen en schrok om 11.30 uur wakker. Heerlijk!!

mooie zonnestralen over de Holleweg

Ben aan het eind van de middag nog even langs de Italiaanse weg gegaan. Weer vele hoogte meters gemaakt. Totaal aantal km van vandaag waren 26 km.  Langs de uiterwaarde van Renkum, hier omhoog onder de A50 door naar de holleweg, langs kasteel Doorwerth en vervolgens de Italiaanseweg 2x genomen, vandaar weer terug. Dit bracht dit weekend op ruim 81 km. Die relax en met veel plezier zijn volbracht. Deze week wat rustig aan en weer de balans vinden tussen werk en ontspanning en dan aankomend weekend de dubbel van La Roche ook altijd leuk en gezellig.
foto's volgen...

zondag 20 mei 2012

N70 in Beeld.....

N70 1x N70 2x = n marathon ... zou dat kunnen

Om 13.00 uur zou niet ver van de N70, de Marieke loop plaatsvinden. Maar ja ik liep hier met 4 mannen, dus dat zou niets worden. Niet dat ik behoefte had om met de Marieke loop mee te lopen, maar het is gewoon even een feitje.
Wij gingen om 09.00 uur met z'n vijven van start om 2x de N70 te lopen. De eerste ronde ging snel met weinig tot geen mensen op het parcours. Alleen de rust en het geluid van de vogels. Prachtig genieten dus. De tweede ronde leek het land te ontwaken en waren er meerdere mensen op het parcours. Wij hadden bij de auto even bijgevuld. Wat prolong, hydrate en natuurlijk water.
Onderweg kregen we het idee, om misschien wel een keer deze ronde 3x te lopen. Dan zouden we een eenmalige N70-marathon kunnen organiseren voor de liefhebbers. Wel moeten we daar even mee wachten, want Nina moet natuurlijk wel volledig gesteld zijn. En het zou een mooie training zijn voor sommige van ons die de Jungfrau gaan lopen. Of die de bergen in gaan. Kortom een mooie training, maar ook pittig.
Halverwege bleek dat niet iedereen optijd goed gegeten hadden, want het ging iets langzamer allemaal. Jos, kon blijven lopen en wij volgde hem naar de Kabouterboom. Vandaar hebben we de kortste weg naar de auto genomen en na 27,600 km , 1569 hoogte meters en 3.32 uur waren we weer bij de start. 1569 hoogte meters... dat is wel erg veel, maar ja de Garmin geeft dit aan. We gaan dit nog wel checken. We gaan eens kijken wat we met deze tocht kunnen doen...
Hieronder volgt een filmpje van 2x + 1x N70. Gewoon even lekker genieten.

vrijdag 18 mei 2012

Douw-trappen op de veluwe

Na vele malen over de mtb route van Oosterbeek/Wolfheze en Amerongen te hebben gereden werd het nu eens tijd om wat meer te gaan doen. Dus opweg naar Terlet waar we van start zouden gaan voor de 52 km MTB-route over de Veluwe zoom. Staat heel goed aangegeven en is ook aardig technisch volgens de gegevens op de app van  Salt-mtb trials.
Het was vandaag Douwtrappen dus dat kwam mooi uit. Maar ja de douw hebben we maar gelaten voor wat het was. En toen de zon door kwam en na de koffie zijn we op stap gegaan.
We zouden eerst netjes een sticker halen op de officiele startplaats van de route (hier vind je een mooi filmpje) bij de kantine op Terlet... maar ja die hadden ze niet. En toen we een jongen tegen kwamen die een sticker op z'n helm had wilden we toch weten hoe we hier aan zouden kunnen komen. Want voor de routes op de Veluwen, Drunen moet je een sticker kopen voor €5,00 en die is het hele jaar geldig. Maar hij zei, ... gewoon fietsen. Tja en als je het dan niet bij een officiele start kunt kopen... hebben wij dat maar gedaan. Hij gaf nog wel een leuke tip voor oktober, dan is er een nachttocht over de veluwen georganisseerd door zijn vereniging "Last Gear"uit Eerbeek. 's nachts rijden over dit terrein, we zijn eerst maar eens bij licht het parcours gaan verkennen. En ik moet zeggen. Ik vond het prachtig. Heb de hele tijd alleen maar gedacht wat is het hier toch prachtig.

dalen door het mulle zand is dieper dan het lijkt!
af en toe lijkt het een vlak stukje

 
Veel afwisseling. veel singeltracks, veel klimmen en dalen. Een behoorlijk technisch parcours. En wat ik niet gewend was dat je te maken hebt met tegenliggers. Kirsten dacht dat wij verkeerd reden, omdat we zoveel tegenliggers tegen kwamen. Maar ja de mensen die op onze route zaten ontmoet je niet. En ik dacht we rijden van de goede kant, want we gingen soms erg stijl naar beneden. Maar ja, waarschijnlijk dachten de tegenliggers ook dat zij goed zaten. Het enigste is hoe we er achter komen is deze route nog een keer rijden. En eerlijk het is geen straf. Sterker, ik vind het heerlijk. In het begin twijfelde ik aan de 95% onverhard, omdat we toch aardig wat asfalt hebben gereden. En dan dacht ik dat zou maar 5% moeten zijn. En als we weer een stuk fietspad hadden was het hardstikke druk. Eerst dacht ik dat er veel mensen met een GPS reden... nee dat blijkt de motor van de fiets te zijn. En als ik dan naar de mensen keek dacht ik, waarom??? Soms begrijp ik het niet. Fietsen doe je toch ook om lekker fit te worden/blijven. En ja als ik oude mensen zie rijden, denk dat helpt ze daardoor kunnen ze nog fietsen. Maar ja dat is in verhouding een klein groepje.
Maar goed, wij gingen snel weer het fietspad af en doken de bossen weer in. Ik hoopte op herten, zwijnen, hooglanders, uiteindelijk zaten we toch op de Veluwen. Maar helaas niets gezien, totdat we iemand tegen kwamen die ons waarschuwde dat we even zachtjes moesten rijden voor de "Pauwen" die we tegen zouden komen... en jawel over het heuveltje liepen midden in het bos gewoon 2 Pauwen!!
Kirsten achtervolgd door 2 Pauwen
Tja, daar hadden we nu weer niet op gerekend. En dan is dat leuk en appart. Wel had ik af en toe flas-backs van de Veluwe-trail van vorig jaar. Herkende stukjes die we toen gelopen hebben.
Na 25 km hadden we ons zelf beloofd een restaurant te zoeken voor een heerlijke pannenkoek. Natuurlijk hadden we Prolong en Hydrate   en wat repen bij ons, maar zo halverwege een pannenkoek is wel lekker. Maar ja in het bos is niet overal een Pannenkoekenhuis. Waren we al 2 mogelijkheden tegen gekomen, na 30 km hadden we nog niets. In Loenen zijn we van de route gegaan en ja hoor , naast de kermis die volop lawaai maakte was er ook een restaurant waar we heerlijk een pannenkoek hebben genutigd en toen nog even de laatste 8 km gereden. Het was even lastig de goede aanlooproute te vinden, maar met wat hulp van mensen die daar woonden waren zo weer op Terlet, waar we voldaan na 52 km van de fiets afstapten. Een tocht om zeker nog een keer te doen.
Deze week nog niet zo veel gelopen, maar des te beter voor mijn knie die nu heel goed aanvoelt om zondag 2x de N70 te gaan lopen.

zondag 13 mei 2012

Trail N70 in Berg en Dal


Zondag, moederdag, ik ben geen moeder dus geen ontbijt op bed want Catman heb ik het vaak genoeg gevraagd, maar dan kijkt hij me heel onnozel aan, dus hup 8.30 uur bed uit en klaar maken voor een mooie trail in Berg en Dal, de N70 met lopers van Pallas´67. Het was van de week nog een discussie, want velen zijn vandaag ook met de Meidoornloop  in de regio Amerongen mee die op het programma stond. Het was dus ook een moeilijke keuze. Maar ja heuvels zijn deze periode toch wel erg belangrijk.
Om 9.30 uur zijn we vertrokken met z´n vieren en Petra chauffeurde ons mooi naar Beek /Berg en Dal waar Just ons al opwachtte. Hij was samen met Bas een fantastische gids.
Het weer was fantastisch, de klimmen en dalen waren geweldig en pittig. prima training voor de bergen. Het parcours ging over ruim 14 km omdat we ook de Kabouter boom nog even mee pakten.
Prachtige vergezichten en soms waan je jezelf in de Ardennen. Wat heeft Nederland toch mooie plekken. De N70 is natuurlijk ook een wandelroute en dat was ook te merken, want bij de klimmen gingen vaak de wandelaars even opzij om die `gekken`voorbij te laten gaan.
Er was vandaag nogal wat te doen in deze omgeving. Zo was er ook een fiets ronde. En laat bij een van de weinige asfalt stukjes wat een aardige steiging had, nu net een groep fietsers aan te komen. Tja, Bas, onze berg koning, kon het dus ook niet laten om vele fietsers in te halen. Wat ze niet echt prettig vonden. :-)

Natuurlijk ben ik ook wel benieuwd naar de route van de meidoornloop in de omgeving Amerongen. Maar eens even navragen bij de loopmaatjes van Pallas die deze vandaag gelopen hebben.
En volgende week pakken we deze zelfde route 2x. Wordt weer genieten...
Hieronder nog een paar foto´s om een mooie indruk te krijgen.


hoogtes tussen 60-90 meter zijn best pittig!
`soms waan je jezelf in de Ardennen`
snelle Arie even uit de bossen in de heerlijke mei-zon
`Vandaag was het toetje de ruim 476 jaar oude  Kabouterboom `

vrijdag 11 mei 2012

Sport & Onderwijs een winnende combinatie

Vandaag had ik een congres op het sportterrein van de KNVB in Zeist. Altijd weer fijn om naar zo'n mooi bos terrein te gaan waar veel gesport kan worden. Jammer dat hier ook zo'n groot gebouw staat met allemaal managers die het beleid maken in Zeist ipv de voetbal deskundigen. Marketing viert hoogtij... helaas. Maar gelukkig staat er nog een grote tent op het terrein waar het uitpuilt van de mensen in trainingspak, staan er overal sport attributen en hangt er een sport sfeer. lekker ongedwongen. Het lijkt ongeorganisseerd, maar iedereen vind zijn weg. Niet gelikt, maar lekker ongedwongen wordt het geheel geopend en kunnen we naar de sessies. Ik heb me ingeschreven voor 2 sessies. En ik ben blij dat ik hier ben geweest. Een onderzoek door Mulier : Succes formule voor basis en voortgezet onderwijs en ism de sportverenigingen. Een onderzoek met interviews in 6 gemeenten, met 25 sportverenigingen, 21 scholen en 73 leerlingen. Er waren veel inkoppers, maar ook gelukkig wat interressante facetten. Het kader en de financien is een groot discussie punt.


Het boek van de bonden info

Maar wat mooi is is de school in Beilen, CSG die een prachtig project heeft opgezet voor en door leerlingen.
vrouwenvoetbal op de info van CSG

Hierdoor zijn er dit jaar 1200 uren extra sport gegeven rondom school voor de leerlingen in samen werking met diverse sportverenigingen. En dit geeft niet alleen maar voordelen in de sport, maar ook in het kader, in organiseren, samenwerking etc. Dit wordt nu georganisseerd voor en door leerlingen. Leerlingen die zelf kiezen voor bijv. opleiding scheidsrechter. Deze wordt door bijv de KNVB gegeven en de sportvereniging kan van deze jongeren gebruik maken. Een hele mooie constructie met veel sportieve jongeren die het ook doorgeven aan hun ouders. Want daar wordt ook een link mee gelegd. Kortom een droom formule... moet wel toegeven het is in Beilen... hier gelden toch andere regels dan in bijv. Amsterdam of Utrecht. Maar er zijn zeker punten die we kunnen gebruiken om het sporten ook in de randstad te verbeteren in de praktijk. En dat is waar het omgaat.
Vervolgens was DVSU, Forzafriends, Henk-Jan Vos, die nog aangaf in het uurtje bij Special Heroes, hoe zij met alle handicaps in de reguliere vereniging omgaan. En hoe zij clinics op school verzorgen en zo de weg naar de vereniging makkelijk maken.
Opvallend is dan wel weer hoeveel onbekendheid rondom gehandicapten is hoe ze te kunnen opnemen in de vereniging is. We hebben dus nog wel wat werk te verrichten. Als we maar steeds uitgaan van sport, dan is de handicap geen beperking, maar wordt er gekeken naar dat wat mogelijk is.
En dat is een positieve kijk op sport voor mensen/jeugd met een handicap. En dat is ook wat in een onderdeel na de pauze kwam, Positief Coachen. Een theater stuk, maar ook een cursus waar veel coaches van kunnen leren. Een organisatie die op een comische manier laat zien hoe velen goed bedoeld coachen, maar op deze manier de spelers/sters niet helpen. Het accent leggen op dat wat niet goed gaat. ipv de aandacht leggen op dat wat wel goed gaat. Het lijkt zo simpel en we zeggen dat we dat allemaal doen. Maar de feiten zeggen wat anders, meer dan 80 % van de coaches toch het accent op het negatieve legt. Terwijl een onderzoek van 8 jaar blijkt dat als we het accent op zelfvertrouwen en plezier leggen de prestatie verhoogd. Nogmaals, het lijkt voor de hand liggend, maar in de praktijk... gebeurd het toch nog vaak anders. Marc Lammers, bondscoach van de hockey-vrouwen heeft dit ook in zijn boek aangegeven. En dat in de periode dat hij juist het accent op het positieve ging leggen, de vrouwen de beste van de wereld werden.
Kortom een theater stuk waar zoveel mogelijk coaches naar toe moeten, voor een stuk humor en werkwijze training. = een gezellige avond ! En leerzaam.
Om in de ontwikkeling te blijven, wil ik de organisatie toch ook meegeven dat ze in de toekomst meer vrouwen-coaches bij te betrekken. Nu waren er 0 vrouwelijke coaches bij betrokken! Alleen mannen-coaches. Ik denk wil je een goede balans brengen, kun je niet om de vrouwen heen want ook daar zijn zeer deskundige mensen met zeer goede resultaten. Denk aan de bondscoach van de vrouwen judoka's Marjolein van Unen .
Een nuttige sportieve dag waardoor hopelijk op de scholen nog meer aandacht gaat worden besteed aan sport. Het bewijs dat sport meer dan sport is werd hier vandaag ook weer bevestigd.
morgen maar weer eens lekker aan de gang met de Fit-club in Wageningen en Oosterhout!Zodat naast de jeugd ook meer jongeren en volwassenen aan het sporten komen.



dinsdag 8 mei 2012

Mijn levens lessen en het genot tijdens mijn reisjes door de bergen

Lopen deed ik graag. Een marathon was eerst lang, maar het leek in de loop der tijd korter te worden. Hoe meer ik er liep hoe minder uitdaging er in zat. Totdat het een marathon in de bergen was, de Junkfrau marathon in  2006. Het was druk, maar wat een prachtige natuur. En wat een klimmen. Wat een hoogte! Kortom ik voelde een nieuwe uitdaging.  Vanaf  dat moment wist ik het… lopen in de bergen over de trails was heerlijk. Dat wilde ik meer. Vervolgens liep ik  samen met Martine de Trans Alpine over 8 dagen in 2007. Een prachtige run over  zo’n 240 km en 14.500 hoogte meters. De eerste dag dat ik ging lopen had ik het gevoel dat ik nauwelijks getraind had en dat ik waarschijnlijk aan het eind van de week een berggeiten diploma kreeg.

Ik onder ging de loopjes in de bergen als een grote verrijking. Als ik liep in mijn eigen ritme voelde ik me een worden met de natuur.  Alle druk viel van me af en de bergen kon ik op mijn manier beklimmen en ook weer dalen. Het was geen wedstrijd het is om het  in de woorden van Jan Knippenberg, te zeggen, een manier van reizen. Reizen door de natuur, reizen door mijn eigen leven. En dan zijn de kleine loopjes in Belgie, Z-Engeland, Duitsland de pareltjes, loopjes van grote afstanden, maar met kleine hoeveelheden mensen. Waar je soms het idee hebt dat je er alleen loopt. En dan is het een worden met de natuur nog mooier.
Toch heb ik het lopen door de natuur en de bergen ook als een strijd ervaren. Een strijd met mezelf. Mijn lichaam en geest waren niet in balans. En dat werd afgerekend in  het lopen. Het plezier was weg  terwijl ik er voor vocht om het wel te hebben.. maar dat werkt dus niet. Ik moest letterlijk overgeven. Me overgeven aan de natuur.  Om zo weer terug te komen.

Maar dit jaar merkte ik dat ik er weer ben. Het begon in Belves in de winter, waar ik weer lekker ontspannen kon lopen. En toen in januari de Dutch coast run over het strand in de nacht een heerlijke belevenis was waar ik vrij snel de 50 km aflegde in 5.31 uur. Had ik het gevoel… dit gaat een mooi jaar worden. Ik genoot weer en had nergens last van.
het bos bij Sarlat -100 km Belves-

Mijn eerste grote moment dit jaar,  was 14 april in Belves. Hier had ik naar toegeleefd. Het was niet echt een natuurloop, want het was allemaal asfalt waar ik over liep, maar o, wat was het een prachtige omgeving. Wat een mooie natuur, kastelen, mensen, kortom… gewoon het was die dag , mijn dag. Ik genoot met alle cellen in mijn lijf die ik kon activeren.  Aan het eind van de rit wist ik het zeker. Het was het moment dat alles klopte en ik dus, zoals Nina, mijn attent op maakte… boven mijn zelf uit kon stijgen. Door de trainingen, begeleiding, voeding, drinken en de balans van lichaam en geest. Dan is de prestatie ondergeschikt aan de belevenis. En zijn de momenten die je zo weer op kunt roepen.
uitzicht over Courmayeur

En nu ga ik de volgende fase in.. de weg naar de TDS, Sur les Traces des Ducs de Savoie, 112 km , 9998 hoogte meters, en max 36 uur de tijd om dit te voldoen. Donderdag,heb ik hiervoor de eerste 9 km op de skiheuvel in Bergsche hoek gelopen met Jan samen. En dat was weer heerlijk afzien met verschillende verassingen van Jan. Ik hoop dat ik dit jaar nog veel vaker samen met hem mag doen. Maar dat het wel steeds makkelijker gaat. Alhoewel…de stijle berg blijft een pukkel met zuurstof te kort.


En dan hoop ik weer door de bergen te gaan met verschillende jaargetijden, verschillende emoties , maar met name  weer het een-worden met de natuur en het genot van de elementen waar ik me aan over kan geven zodat ik zelf niet hoef over te geven….

zaterdag 5 mei 2012

De trainingen opweg naar de TDS zijn begonnen met een pareltje in de Ardennen

Van de week had ik nog mijn twijfels of ik vandaag naar de trail zou gaan in Namur;
trail des Vallees du Cavalier. Mijn kuit was een blok beton. Maar bij M-Visio zijn ze goed bezig en heeft Renee mijn van de week de knie goed los gemaakt. En donderdag heb ik met Jan nog lekker over de skiheuvel gerend. En had ik nergens last van. Dus na overleg gisteren besloten om vandaag de 25 km te doen in Namen.. Tja, ga je voor 25 km helemaal naar Namen. Ja dus en ik heb er totaal geen spijt van. Zulke trails heb je alleen daar. En het was voor mij deze week dus de start voor het TDS- programma!

Het voordeel van de 25 km is dat deze pas om 10.30 begint met de brieving. Dus tijd genoeg. En als ik dan het gebied van Namen in rij op weg naar  Le Marche les Dames, sta ik ineens oog in oog met een Reetje... mijn dag kan niet meer stuk. Wat is dat toch een prachtig gezicht.
Vervolgens een uitgebreide brieving en dan naar de start. Vroeg me af waar het was. Maar toen ik er stond, wist ik dit wordt een pittige trail, want ze doen er alles aan om het niet makkelijk te maken. Want we mochten meteen 15 meter klimmen over het gras. Terwijl ik stond te wachten hoorde ik iemand mijn naam noemen. Het was voor mij op dat moment een onbekende, maar hij stelde zich, het was Kristof Vandevoorde en gaf meteen aan dat ik de aanleiding was dat hij twee jaar geleden de Rockies had gelopen ! Toch wel leuk om zo iemand dan te ontmoeten. Maar al gauw werd het startschot gegeven door een "wethouder"van het dorp. En waren we weg.... Het begin was veel wandelen, omdat we meteen al langs de prachtige koolvelden over een smalle trail liepen. Maar na een 3 km was dit al over. liepen we door een dorpje en vervolgens doken we weer het bos in. Duidelijk was dat de regen niet alleen van vandaag was, want de trails waren echt glibberig en de lopers met weg-schoenen gleden van links naar rechts en sommige vielen ook.

Ik genoot ervan moest vreselijk lachen, maar dat vonden sommige toch niet zo leuk. Maar gauw door gelopen, want ik had de goede schoenen aan; Salomon cross. Ze bewezen vandaag dat het echt super schoenen zijn. Het bos was vol met single tracks ik had er veel lol in. Mensen spraken me aan, maar tja mijn frans is nog steeds niet alles. En nederlanders en vlamingen waren moeilijk te vinden. Op een gegeven moment werd het stijl en nog stijler en toen dacht ik dit kan niet...maar gelukkig daar lag een touw en via het touw naar boven. En vervolgens weer een single track. Ik geloof dat er niets meer vlak was het was of stijgen of dalen. Op gevevn moment zag ik ijzerdraad gespannen om een boom, keek naar links en zag ijzerdraad waar je over kon lopen en van boven vasthouden. Maar dit was wel boven een "ravijn"van zo'n  20 meter diep! Nee daar hoevden we niet overheen. Maar wel weer slingerend om bomen omhoog en omlaag. Heerlijk is het toch om hier zo lekker te kunnen lopen. Inmiddels had ik me regenjas uitgedaan, het was droog en best warm. Al snel had ik in de gaten waarom men handschoenen adviseerden, met touwen en over door en langs de stenen waren die handschoenen heel handig!

Na 16 km was er een verversingspost met veel lekkernijen. Ik vulde mijn prolong aan en de hydrate. Toen ik verder wilde gaan kon ik even de weg niet vinden. En ja hoor we gingen gewoon dwars door de schuur van de stieren om aan de andere kant eruit te komen en weer over de trails verder te gaan. Ik dacht dit stuk zal niet zo heftig met touwen etc zijn, want er zitten 800 hoogte meters in het totaal, en voor mijn gevoel hadden we dat al bijna gehad. Echter de touwen bleven komen. En ook nu weer vanaf die 16 km ging ik weer mensen inhalen. Geen last van me knie en gewoon lekker genieten van de schoonheid van de natuur. En de elementen die daar bij kwamen vandaag. 1 is duidelijk de modder.
En na weer een daling, dacht ik nog we moeten nog omhoog want het militair terrein lag hoog. En ja hoor de straat over en weer trappetjes naar boven langs de oude barrakken van de militairen en vervolgens naar het mooie gebouw waar de finish binnen was en over de finish stond zowaar een biertje voor elke finisher!

O, o, o, wat was het weer een mooie trail. Toen ik naar de auto liep hoorde ik iemand nederlands praten. Het bleek Pieter te zijn van Marathon Plus. Hij had wel de 54, of 60 km gelopen. En nog mooier het was voor hem de eerste keer, had er van genoten en was gewoon 2de geworden. Vond het wel erg zwaar. Tjee iets meer dan 5 uur over 60 zware km!! Geweldig.
Douchen in de barakken en nog even een pasta gegeten die er ook bij in begrepen was. En toen in de auto naar huis. Wat was ik blij dat ik toch gegaan ben en volgend jaar, dan staat deze weer op mijn lijstje maar dan de 54, of 60 km. Erg goed georganisseerd en lekker klein schalig.

vrijdag 4 mei 2012

Dodenherdenking en Bevrijdingsdag in Wageningen

Wageningen is een byzondere plek voor deze twee belevenissen. Zo merk  je al een paar dagen dat de stad aan het veranderen is.
Wat Rotterdam met de marathon heeft, hier zie je in een paar weken de stad veranderen in de Marathon stad.

Zo zie je in Wageningen de stad veranderen in een bevrijdingsfeest.

Vanmiddag zat ik in de stad een “vrijdagmiddag borrel “te drinken met een loopmaatje en dan merk je dat de stad een heel ontspannen geheel is met overal al tentjes en podia’s.  Het bevrijdingsfeest opbouw is in volle gang. Terwijl 9 km verderop op de Grebbenberg men druk bezig is met de dodenherdenking. Ook heel byzonder.

De Fakkeltocht was er gelukkig nog, maar helaas liep onze vereniging, Pallas hier niet meer en dat vond ik wel jammer, had graag mee gelopen. Men loopt nu alleen nog op 5 mei bij de opening van het bevrijdingsfestival.
De Fakkeltocht en de 2 minuten stilte moeten blijven, want het zijn de mooie symbolen om de vrijheid door te geven.

CHARLOTTE FONTIJNE - DE STILTE SPREEKT

Hoorde u het?
Toeschouwer op de bank
Hoorde jij het net?
Kindje aan je papa’s hand

Zij die het horen,
Luisteren
Heb je gevonden waar het ontspringt?
Alleen,
Hoor je hen fluisteren
Terwijl, nu wij tezamen
Hun spreken harder klinkt

Men zegt: ‘Twee minuten is het stil’
Zo heb ik ze nooit beleefd
Stilte is als er mensen zwijgen
Maar elk van deze stemmen leeft

Ik hoorde in de stilte geen zwijgen
Een soldaat sprak tegen mij
Over liefde voor zijn gezin
Hoe hij van hen houdt
Zijn stem klonk vredig en blij

Die mevrouw hoorde net geen zwijgen
Een stilte allerminst
De stem van haar grootvader sprak
Hoe trots hij op haar is
Zijn stem,
Van binnenin

Zij die niet geluisterd hebben,
Hebben niet gehoord

Maar, het hindert niet
Luisteren kan altijd
Hun stemmen klinken voort.


het defile in Wageningen op 5 mei